Fotoğraf Makinasının Temel Parçaları

Fotoğraf makineleri 2 ana kısımdan oluşur. Bunlar; gövde ve objektiftir. Bazı makinelerde objektif isteğe göre değişebilirken, amatör makinelerde objektif gövdeye sabittir.

Objektif
Konudan gelen ışıkları bir araya getirerek sensör veya filmin üzerine net bir şekilde düşmesini sağlar. Özelliklerine göre objektifler kendi içerisinde gruplara ayrılır.

1.    Normal Objektifler
Normal objektifler insan gözüne en yakın açıya sahiptir. Bu açı 46 derecedir ve genelde portre çekimlerinde tercih edilir.
2.    Geniş Açılı Lensler
Normal objektifin görüş açısından daha fazla görüş açısına sahiptir. 35 mm’lik makineler için odak uzaklığı 50 mm’den az, 16 mm’den çok olan objektifler geniş açı objektiflerdir. Geniş açılı olması sebebiyle net alan derinliği fazladır.
Ön plandaki cisimleri olduklarından daha yakın ve büyük, arka plandaki cisimleri ise olduklarından daha uzak ve küçük göstermesi önemli özelliklerinden biridir.
Bu lenslerin dezavantajı ise görüntünün çok geniş olmasına bağlı olarak, köşelerdeki nesnelerde meydana gelen deformasyon gösterilebilir. Buna da distorsiyon denir.
Genelde doğa, manzara ya da fotoğrafta konun çevresi alınmak istediğinde kullanılır.
3.    Balık Gözü Objektifler
Odak uzaklığı 16 mm ve daha altındaki lenslere verilen addır. Görüntüde büyük oranda deforme yani distorsiyon görülür.  Görüntünün kenarlarında kararma oluşur. Özel çekim ihtiyacında tercih edilir. Diğer alanlarda kullanışsızdır.
4.    Tele (Dar Açılı) Objektifler
Normal objektifin odak uzaklığından daha uzun odak uzaklığına sahip objektiflerdir. 70 mm – 130 mm arasındakilere kısa tele, 130 mm – 200 mm arasındakilere orta tele, 300mm den yukarı odak uzaklıklarına sahip olanlara ise uzun tele adı verilmektedir. Rakam büyüdükçe net alan derinliği azalır. Sadece netlik alınan konu odakta kalır. Ayrıca bu lensler birbirine uzak olan sıralı cisimleri birbirlerine yakınmış gibi gösterir.
5.    Zoom Objektifler
 Odak açısı değişen objektiflere verilen isimdir. ‘Prime lens’lere göre daha kullanışlı olduğu söylenebilir. Burada objektifin alabileceği en açık diyafram değeri de önemlidir. Zoom lenslerde standart 3.5 – 4 arasında değişen diyafram açıklığı daha profesyonel lenslerde 1.8 hatta 1.2’ye kadar düşmektedir.

Bakaç/Vizör
Gövdede bulunan çekilecek alanı görmeye yarayan bölümdür. 
Diyafram
Basitçe tarif etmek gerekirse; diyafram sensöre düşecek ışığı ayarlayan mekanizmadır. Işığı arttırmak için diyafram açılır, ışığı azaltmak için kısılır.
Diyafram f-stop skalasında her değer kendinden sonrakinin iki katı, kendinden öncekinin yarısı kadar ışık geçirir.
Diyafram açıklığı arttıkça net alan derinliği azalır, diyafram kısıldıkça net alan derinliği artar.
Örtücü/Enstantane
Işığın sensör üzerine hangi hızla düşeceğini ayarlar. Yani pozlama süresini belirleyen mekanizmadır.
Enstantane hızı düşükse hareketli nesnenin hareket yakalanabilir. Hareketin her anı tek tek görülmese de hareketin getirdiği akışkanlık alınır.
Enstantane yüksek hızda ise hareketli bir nesnenin net bir görüntüsü alınabilir. Örneğin akan sudaki damlacıkları tek tek görmek için enstantane değerinin yüksek olması gerekir.
Enstantane ile diyafram birbiri ile bağlıdır. Birbirlerine göre ayarlanması gerekir. Aksi halde yalnız pozlama görülür.
Sensör
Objektiften gelen görüntünün işlendiği yerdir. Sensör boyutu makinalara göre değişiklik göstermektedir. Makineler sensör boyutuna göre farklı isimlerle anılır.
Ayna
DSLR makinelerde gelen ışığı sensöre yansıtmak için kullanılan açılıp kapanan bir mekanizmadır.